Trouble in Paradise...?!?

Nou, dan ben je toch in een van de mooiste plekken ter wereld en komt Moeder Natuur toch echt ongefilterd op je pad.
We zitten in een tropical depression: het waait hier flink. Het is maar goed dat Rarotonga een atoll is en zo’n 50 meter uit de kust een rif van koraal als een soort golfbreker heeft, want wat een ongelovelijk heftige golven slaan daar op neer! Als dat rif er niet was geweest had dit eiland lang geleden al zo’n storm nooit overleefd.
Maar, dit schrijven we niet om jullie bang te maken! Zijn wij ook niet, ondanks dat de zee hier letterlijk 10 meter van ons vandaan het strand momenteel afkalft. Paradise kan zo’n storm prima aan en wij ook. Het is onze 2e dag hier en net als vaak ook met wintersport is zo’n 2e dag geen top dag: dear  jetlag slaat hier nu genadeloos toe. Dus vandaag een pyjamadag! Sophia is het meest onrustig en slaapt een gat in de dag. Caspar heeft energie voor 10 en stuitert ons grote apartement door en wij chillen waar t kan, of doen lekker even een tukje. 

En, deze storm loont zich prima om mijn nieuwe camera uit te proberen. Dus als ware ‘storm chasers’ zit ik met Caspar eventjes op het balkon fotos te maken van wuivende palmen, neerslaande golven en alle schakeringen blauw van het water hier te proberen vast te leggen. Ook met rotweer is het toch echt 50 shades of blue. Ook met rotweer is het hier nog steeds prachtig!

Aangezien internet hier echt traaaag is kan ik helaas niet enorm veel beelden tegelijk uploaden naar het blog, maar zo offline zijn bevalt prima. Caspar vindt het maar gek dat er geen internet is & vraagt of we niet even de router moeten herstarten. Leg dan maar eens uit dat de wifi hier toch echt afhangt van het weer en niet opgelost is met een routerherstart. Zou wel fijn zijn als zo’n wifi herstart ook het weer herstart. Ben wel weer in voor wat zon. Alhoewel,... de zon brandt hier echt enorm, merkten we gister al. 
We zijn vandaag toch nog even een wandeling gaan maken en wel naar een waterval hier vlakbij; zo’n 30 minuten wandelen van ons apartement. Al wandelend over het pad in het oerwoud zegt Caspar ineens: “mam, mn voeten worden viessss..!!!”, tja, voordat ik er erg in had zei ik: “ja, we zijn hier niet in de Kalverstraat, dit is het oerwoud”.
We komen langs het restaurant waar we gisteravond heerlijk - met onze voetjes in het zand - hebben gegeten: de mensen van het restaurant herkennen ons en zwaaien vrolijk en roepen Kia Orana, een soort ‘hallo, moge je gezond zijn en blijven’ spreuk. Het is hier echt heel vrolijk qua mensen & herkenning & zwaaien: zeer sociaal. Maar ja, je moet wel! 
De Cook Eilanden bestaan uit 15 piepkleine atollen die bewoond worden door in totaal (ja echt!!) max. 20.000 (nee, ben geen 0 vergeten. Dus ong. even groot als zeg Voorschoten) inwoners. Dus elke toerist valt hier op en deze mensen kom je echt vaker tegen. Dus we glimlachen en groeten er vrolijk op los. Zo’n glimlach doet veel goeds! Ook met dit weer....

Want tja, 1 ding waarvan ik echt hoop dat we het nog kunnen doen is de One Day trip naar Aitutaki: een atoll hier 45 minuten vliegen vandaan. Mooiste atoll ter wereld - zo wordt gezegd - maar met de weersverwachting voor de komende dagen ziet het er een beetje rot uit... 
Maar goed, we leven in het nu: dus we zien wel!
Vandaag maar eens met het OV naar ‘town’, Avarua, de hoofdstad van de Cook Eilanden. Er rijden hier 2 bussen het eiland letterlijk rond: Clockwise & Anti-Clockwise (ja echt!) dus afhankelijk van hoe je waar naartoe wilt ga je of met de klok mee qua richting of tegen de klok in. En aangezien er hier links wordt gereden,... ff goed nadenken aan welke kant van de weg we dan instappen. Maar stap je in de verkeerde bus, geen probleem! Busritje rond het eiland doet er 45 minuten over: dus meteen een mooie sightseeing om te zien hoe de rest van het eiland er uit ziet!!
En als afsluiter nog wat wetenswaardigheden door Caspar
- op de Cook Eilanden wonen ‘koekmeneren’,
- Cookie Monster woont hier ook, dus
- we kunnen de hele dag koekjes eten
Geen speld tussen te krijgen, dus doe mij nog een koekje...! 

Daaaag! Tot snel maar weer (nou ja, als internet weer werkt ;-) )